Vandaag gaan we. 6.30 Uur, windstil, wat een rust en een prachtige zonsopgang. Omdat de bijboot er niet achter hangt maken we bijna 6 knopen op de motor. Het duurt niet lang voor we de eerste dolfijnen zien, 3 stuks heel rustig mee zwemmend voor de punt van de boot. Eindelijk kunnen we ook foto's maken. Even later weer dolfijnen. Dit gebeurt vandaag 4x en onze slogan voor vandaag is dan ook; 'Gossiemijne, alweer dolfijnen'. Dan ineens iets groens, blijkt een klein opblaasbaar bootje te zijn, ja wat moet je ermee. Even later iets wits, een soort hardkunststof kano. We dubben even, maar nemen deze ook maar niet mee. Langzaam komt de wind opzetten, inderdaad ZW, dus we kunnen zeilen. De baai die we uitgezocht hebben ligt niet gunstig met zuidenwind. Dan maar om Idra heen, prachtig eiland met heel veel kleine baaitjes. We kiezen de baai van Molos. Ligt niemand, behalve een motorjacht wat er thuis hoort. Zwemmen, snorkelen, borrelen, prachtig helder blauw water vol met vis(jes). Ellen wil erg graag ook een  keertje buiten slapen en hier kan dat prima. Mooie sterrenhemel met alleen het geluid van honderden krekels.
 

In de ochtend dus eerst maar op zoek naar een supermarkt. Tom en Ellen hebben geen zin om mee te gaan. Omdat wij de bijboot nodig hebben wordt er een constructie bedacht met grote drijvers om de lego en de playmobiel droog aan land te krijgen. Heel inventief. Eenmaal in het stadje vinden we naast de supermarkt ook een internetcafé, even het weer uitlezen op onze favoriete site www.meteo.gr. We kopen voor Co ook een nieuw petje. Ondanks diverse succesvolle pet-over-boord manouvres, zijn we toch al 2 petjes kwijt. Terug op de boot besluiten we om toch maar weg te gaan. Met de opgegeven wind NW5 is de 20 mijl naar Kiparissi geen probleem, ware het niet dat het buiten Z3 is, niet bezeild dan maar motoren. We weten niet precies onder welk gebied het gedeelte valt waar we nu in varen, ZW-Aegeische of Kithera Sea, maar beiden gaven geen Zuid voor vandaag. Misschien is het wel omdat we net onder de kust doorvaren, zeg het maar. Aangekomen in Kiparissi nemen we de NO-baai. Er staat weinig wind dus is het mijn beurt om Kee achteruit aan de kade vast te leggen. En zowaar het lukt, kicken, geeft een gevoel van macht.  Bij de ankercheck blijkt het anker niet goed te liggen. Op zijn kant tegen een rotsblok. We halen de ketting een heel stuk in en dan eindelijk draait het anker en trekt zich vast. Er is genoeg te zien op de kade; een snorkelaar met harpoen heeft een Mureen gevangen en die wordt panklaar gemaakt, een motorjacht met 2 kapotte schroeven. Mevrouw heeft de boot tegen de rotsen aangezet. Duikers arriveren met nieuwe schroeven. De locale vissers zitten hun netten te boeten en natuurlijk kan je altijd andere boten helpen met aanleggen.
 

Als we opstaan is de wind gedraaid, en ja hoor het anker houdt niet. Natuurlijk gisteren teveel in moeten halen. Dan gaan we maar meteen. Ware het niet dat Ellen constateert dat ze een bikini-topje mist. Co mag eerst nog een duik nemen, zonder resultaat. Terwijl Ellen overtuigd was dat ze het zag liggen op bodem. Snel afdouchen, waarschijnlijk een gemist poep-alarm van de buurboot. In de baai zetten we het grootzeil al op en eenmaal buiten zijn het rottige golven. Het is net of we op een scheidingslijn varen, links prachtig blauwe lucht en rechts is alles grijs en bewolkt. Gelukkig is het niet zo ver. Ellen heeft de laatste week weer last van katterigheid, ze zegt ook dat ze naar huis wil. Een stukje zit tussen haar oren, denken we. Monemvasia doet een beetje denken aan Le Mont St. Michel (voor de kust van Bretagne). Enorme berg door een weg verbonden met het vaste land.

's Ochtends vroeg worden we wakker van een vreemd geratel. Na inspectie blijkt het de windmolen te zijn. Foute boel dus, Co haalt hem uit elkaar en de conclusie is dat er voorlopig geen stroom meer zal komen van deze geweldige uitvinding. De Italianen zijn inmiddels al vertrokken en dat is wel net zo prettig. We balen ontzettend, sinds Corfu al een stap terug moeten doen en nu zijn we helemaal terug bij af. De waterman komt en draait eigenlijk meteen weer om. Blijkbaar gepikeerd omdat iemand vroeg wat het kost. Nou ja, dan ook maar extra zuinig doen met het water wat we nog over hebben. Gisteren bij het restaurantje wel geregeld dat we drinkwater mogen tappen. Ongeveer 45 liter, dat is alvast iets. De mannen hebben een afspraak bij de kapper en Co gaat meteen door naar het internetcafé, zien of hij een oplossing kan vinden voor de duo-gen. Wat stuk is blijkt een te vervangen onderdeel zijn. Hij vraagt of ze dit op kunnen sturen naar Corfu, Gouvia Marina. Daar kennen wij de weg en misschien hebben we dan het laatste deel van de reis nog gratis stroom. Afwachten maar. Ellen en ik gaan op zoek naar een verjaardagscadeautje voor Tom. Helaas. De supermarkt zit een behoorlijk eind van de haven af dus ons omaboodschappenwagentje komt ook weer eens goed van pas. 's Avonds lopen we naar het oude Kastro (wat op de berg ligt). Geweldig, als je de stadspoort door gaat kom je in een compleet andere wereld, het lijkt het sprookjesbos in de Efteling wel. Hier vinden we wel een cadeautje voor Tom. We kopen het stiekem, wat niet meevalt. Nooit blijft hij bij een winkeltje hangen, nu wel natuurlijk. We eten een hapje in het oude Kastro en gaan 's avonds met het busje terug naar de haven.

In de ochtend zouden we een gunstige wind hebben, maar helaas direct op kop. Motoren dus en dan maar meteen een broodje bakken. Wel een rustig zeetje dan kan je ook nog wat anders doen. Motoren moeten we sowieso 2 uur per dag (voor de stroom), dus vangen we 3 vliegen in één klap (zie er maar iets positief in). Tom en Ellen vinden het niet leuk dat we weer gaan varen, maar we willen verder, op dit stuk is erg weinig. Bijna geen toerisme en niet echt veel te zien. Naar Porto Kayio is 24 mijl en niet echt bezeild. Vlakbij het land krijgen we ineens weer veel wind. Blijft onvoorspelbaar wat land met wind doet. Om 15.00 uur gooien we het anker uit in de baai. Het is een redelijk grote baai en de pilot geeft aan dat het een redelijk harde zandbodem heeft waar het anker niet altijd direct pakt. Dat zien we 's middags dan ook gebeuren bij diverse andere jachten. Ondanks dat het redelijk waait gaan we 's avonds toch naar de kant. Het dorpje heeft iets treurigs maar ook iets vertederends. Het is een beetje kneuterig, met enkele appartementen, 3 restaurantjes en een mini-market waar de ansichtkaarten staan te vergelen in de standaard. Wij zijn af en toe kwijt welke dag het is. Bij het restaurant vragen we of het zaterdag is vandaag. Met een diepe zucht wordt er geantwoord: "Ja, maar voor mij een dag net als alle andere". Als ze onze drankjes komt brengen gaat prompt een colaflesje om wat een soort bowlingbaleffect heeft op de rest. Hopelijk heeft ze ook wel eens een goede dag. Terug op de boot is de wind nog meer aangetrokken. Om half drie word ik door Co wakker gemaakt, werk aan de winkel, we zijn los. In het donker brengen we een tweede anker uit. Best spannend, moeilijk je te oriënteren. Om half vier geeft Co het sein 'weer vast'. Voor de zekerheid stellen we toch het ankeralarm maar in.
 

Kort onderbroken nachtje. Duurde natuurlijk weer even voor we in slaap vielen. Er staat erg veel wind, maar we liggen nog steeds vast. We gaan er niet uit vandaag, voorspelling NW5-6 oplopend naar 7. Dat is pal op kop. Een Hollander die er wel uit gaat, komt 3 uur later terug en zegt; "Ik ben geen onderzeeër". Tom en Ellen zwemmen naar het strandje en vermaken zich daar. In de middag vermaken wij ons met het kijken naar alle ankerpogingen van aankomende jachten.Tegen zessen is de wind op z'n hoogst. In een windvlaag stuift het water gewoon op en eenmaal wordt zelfs onze bijboot onderste boven geblazen. Het is een beetje ronde baai met een smalle uitgang en de wind gaat daarin helemaal rond. Hierdoor liggen de jachten ook alle kanten op te draaien, niet gelijktijdig en niet dezelfde kant op. Regelmatig moet er een jacht verkassen omdat het te dicht bij een ander jacht ligt. We eten aan boord om in de gaten te houden of alles goed gaat. Als het bijna donker is wordt er nog een ankerinspectie uitgevoerd. Moet goed gaan.

Ondanks alle wind vannacht hebben we wel goed geslapen. Voorspelling is N6 afnemend. Om 7.30 staat er bijna geen wind, dus besluiten we om er toch uit te gaan. Als we Akro (kaap) Tairano ronden zijn we nog geen onderzeeër, maar we zijn er zeker wel goed voor aan het oefenen om er één te worden. Doorbijten dus. Dat is ook een nadeel hier. De prevailing wind in dit seizoen is NW en dat is precies de kant die we opmoeten. Eenmaal om Capo Grosso heen, onder beschutting van het land wordt het beter en kunnen we zelfs een stuk zeilen. Het plan was om door te gaan naar Methoni, maar we haken eerder af en gaan naar de baai van Koroni. Twee jachten, die ook in Kayio lagen, voegen zich even later bij ons.