We wilden vroeg op pad, maar door de slechte nacht met de muggen, wordt het toch wat later. Met de metro naar Athene, perfect geregeld.  Een bezoek aan de Acropolis mag natuurlijk niet ontbreken. Ondanks dat een aantal gebouwen gedeeltelijk in de steigers staan blijft het erg indrukwekkend. Een wandeling door de Agora en natuurlijk een bezoek aan de Plaka. En wie komen we daar tegen? De Binki, hoezo toeval in een stad waar maar 3 miljoen mensen wonen. We maken nog een wandeling naar het Parlementsgebouw, waar we net op tijd komen om de wisseling van de wacht mee te maken. Het is erg heet, dus we besluiten om terug te gaan naar de boot. Na wat boodschapjes gedaan te hebben is het wachten op Hanneke. Dit duurt even want ook zij heeft moeite om de juiste haven te vinden. Rond 22.30 krijgen we een belletje en staat ze nog bij de verkeerde haven. Eenmaal aangekomen bij Kee2 zijn zowel Hanneke als de wieltjes van haar bagage oververhit (wieltjes zijn gesmolten, Hanneke nog net niet). Samen met 600 muggen trekken we onze laatste fles champagne open en proosten op een behouden vaart.
 

Even snel naar de supermarkt en wegwezen hier. We worden echt gek van de muggen, ook vannacht was het weer bal  en hebben overal bulten. Ellen en Tom hun gezichten zitten onder en Ellen telt er alleen op haar linkerarm al 28! Al met al zijn we toch niet vroeg weg. Varzika is ongeveer 22 mijl en om 19.00 uur lopen we binnen en ja hoor we lopen ook  vast. De pilot geeft aan dat het niet erg diep is maar wel diep genoeg voor ons. We komen los, overwegen de optie om buiten voor anker te gaan, liever niet. Op de pier zitten enkele vissers en die beginnen te wijzen. Op hun aanwijzingen komen we toch binnen, via een route die de pilot niet kent. Met ons kontje naar de kade tussen de vissersbootjes en nu maar hopen dat hier geen muggen zijn.
 

Was niet de bedoeling om hier te blijven, maar Co heeft gisteren een verkeerde beweging gemaakt en kan eigenlijk niet meer op of neer. Kijken of een dagje rust het probleem kan oplossen. Ikzelf heb wat last van duizeligheid en we denken dat dit een combinatie is van het warme weer en een gebrek aan bepaalde voedingsstoffen (door ander eten). Al met al zijn we niet in een vreugdestemming en dit wordt nog erger door een belletje van thuis dat een tante is overleden. Hanneke neemt Tom en Ellen mee naar het strandje, wat ons wat tijd geeft voor ons zelf en de dingen een plekje te geven. Extra zout eten, super vitamine en mineralen pillen gekocht, oefeningen voor Co bedacht en verders je erbij neerleggen dat deze dingen nu eenmaal kunnen gebeuren.
 

Op naar onze eerste eiland in de Cycladen, Kea. Helaas staat de wind verkeerd, dus op de motor. Kunnen we de laatste loodjes voor school afmaken. Als volgende week onze neefjes Jim en Noud komen, willen we klaar zijn. Al om 14.45 uur in de baai voor anker. Prachtig, hier schieten ze vast de foto's voor de ansichtkaarten, witte huisjes en blauwe deuren en luiken. Co zijn rug wordt langzaam aan beter, mijn duizeligheid wordt wat minder. We gaan weer de goede kant op. Hanneke haar dag begon minder goed; ze is op haar leesbril gaan staan. Gelukkig heeft ze nog een reservebril bij zich en kan ze 's avonds toch wat lekkers op de menukaart uitkiezen. Uitgangspunt is dat je iets kiest wat je thuis niet eet en hier nog niet gegeten hebt. Dit geeft prachtige combinaties, soms heel verrassend lekker of iets minder.
 

Knap stukje varen, 30 mijl en helaas wind op kop. Om dit alles goed te maken zijn ze er weer: Dolfijnen. Ze zijn weer heel erg speels. Blijft genieten om ze zo te zien in hun natuurlijk element. Andros staat bekend als één van de rustigste Cycladen. Als we de baai van Basti binnenlopen liggen er inderdaad maar twee andere jachten. Eentje met z'n kontje naar de kade en eentje langszij. Wij gaan ook met ons kontje naar de kade, langszij is toch een beetje a-sociaal. Begin van de avond komt er een klein motorbootje en het jacht dat langszij (het is toevallig een Duitser) wordt verzocht anders te gaan liggen. Hij geeft daarbij een reden op die wij niet meekrijgen, maar de Duitser weigert. Een halfuurtje later wordt duidelijk waarom. Buitengaats ligt een groot marineschip en het kleine bootje komt afgeladen vol terug met mannen in witte pakken die twee vrije uurtjes aan wal krijgen. En ja hoor, ze gaan allemaal over de boot van de Duitser. Mevrouw probeert ze nog tegen te houden, maar helaas. Wat een vermaak tijdens ons borreluurtje. Na de laatste komt de emmer sop en worden alle vieze voetafdrukken keurig afgenomen. Voor Tom is het hier een prachtige viskade en dat staat voor morgen dan ook op de planning.
 

Als we wakker worden is de wind gedraaid en liggen we niet lekker. Wind op kop en het anker komt los. Dan maar in de baai voor anker en even overleggen wat we doen. Durven we haar hier te laten liggen of niet. Ja, want dan kunnen we met de bus naar de hoofdstad Gavrion en daar zou zich een Internetcafé bevinden. Na wat gezoek vinden we dat dan ook en is eindelijk het dagboek van 4 juli doorgemailed.  's Middags gaan we weer terug naar de boot en doet iedereen waar hij zin in heeft.
 

Tijd voor ons volgende eiland, Tinos. Het is ong. 30 mijl en met een variabele wind leggen we dit toch af in 5 ½ uur.  In Tinos anker uit en met ons kontje naar de kade, want daar is water en stroom en dat kunnen we wel gebruiken. Wel druk, langs een doorgaande weg, maar ach soms kan het niet anders.
 

Knap windje als we opstaan. We hebben al 2 dagen geen Navtex ontvangen. We twijfelen of we wel weggaan. Na een bezoekje aan het internetcafé wordt het plan gewijzigd. Vandaag en morgen dikke wind 7 met uitschieters naar 8 en 9. We liggen hier veilig en in Mykonos moeten we dat maar afwachten. Hanneke kan ook vanaf Tinos naar Piraeus. Als ze een ticket gaat kopen blijkt dat de superferry (een snelle) niet vaart vandaag. Gelukkig gaat er nog één om 15.00 uur. Om 14.30 zien we de ferry binnenkomen, volop drukte, snel aan boord en nog sneller er weer af. Dit is de verkeerde, typisch een Hanneke-ding. 10 Minuten later komt de goede ferry. We hopen dat ze niet zeeziek wordt want het gaat knap tekeer. Door de wind zakt ook de temperatuur. We gaan weer een keertje pannenkoeken bakken en hebben een rustig avondje aan boord.

De wind is iets afgenomen, maar we blijven toch maar hier. Morgenmiddag komt Marni met de ferry en dat kan ook naar Tinos. We doen een wasje, werken de site bij, laten het dieselmannetje komen. Tom en Ellen ruimen hun hut op en maken wat ruimte voor hun neefjes Jim en Noud. Voor hun zal het wel erg lang duren voor het morgenmiddag is.