Eindelijk naar Mykonos, toch wel één van de Cycladen die je gezien moet hebben (vinden wij). We plannen een tussenstop op Delos (lunch en zwemmen). Delos is het meest centraal gelegen eiland op de Cycladen en van vroeger uit al erg belangrijk als zijnde de geboorteplek van de god Apollo. Momenteel is het eiland één grote archeologische vindplaats en buiten enkele bewakers onbewoond. Je mag niet overnachten op het eiland en zelfs niet snorkelen in het water. Om vijf voor drie worden we gewaarschuwd dat we weg moeten anders komt de bewaking. We gaan dus netjes weg. Via de noordkant van Delos varen we naar Ormos Ornos, een klein plaatsje op Mykonos, waar we voor anker gaan. We kiezen niet voor Mykonos Marina, deze ligt 3 km van Mykonos stad af en in de oude haven van Mykonos stad mag je niet ankeren. Hier is alles gereserveerd voor de grote cruiseschepen. De wind is variabel/N4, van alles wat dus. Om 16.00 uur liggen we en de kids kunnen vanaf de boot naar het strandje zwemmen. Het is heel gezellig zo met z'n allen, even wennen aan de beperkte ruimte maar dat gaat wel lukken. Gelukkig is er geen druk avondleven aan de kant en we genieten van een rustig avondje aan boord.
 

Natuurlijk willen we de oude stad van Mykonos zien en de ó zo bekende windmolens van Mykonos (het meest gefotografeerd van heel Griekenland, zeggen ze). Met de bus is het maar een kwartiertje rijden. Vanaf de bushalte loop je direct een doolhof in van smalle of nog smallere straatjes vol met de bekende witte huisjes met blauwe deuren en luiken. Elk doorkijkje is prachtig. Souvenirwinkeltjes (met allemaal dezelfde zooi) worden afgewisseld door exclusieve boetieks en juweliers. Marni ziet een leuk horloge (maar € 51.000,-), maar besluit toch te kiezen voor een (echte?) Gucci zonnebril. Wat een contrast met de meeste dorpjes die we tot nu bezocht hebben. De 5 windmolens die langs die kust staan, zien er op de meeste ansichtkaarten beter uit dan in het echt. De mascotte van Mykonos, Pedro de Pelikaan, laat zich helaas niet zien. Na een lekker koude ijskoffie (frappé) wordt het tijd voor de bus terug. Het is warm en de kinderen willen erg graag zwemmen. Natuurlijk lopen we nog extra rondje (dit doet namelijk elke toerist) door het doolhof en komen gelukkig net op tijd bij de bushalte. De kinderen vermaken zich 's middags prima op het strandje, wij luieren, lezen en zwemmen wat.
 

In Tinos hadden we al die tijd geen Navtex ontvangen, nu gelukkig weer wel. Oeps, N-NW 4 tot 5, snel oplopend naar 6 met onweersbuien. Snel weg op zoek naar een beschut plekje, oftewel op Siros of op Kithnos, afhankelijk van wat de wind gaat doen. Net buiten de baai gaan we lekker, halve wind, rustig zeetje. Binnen is het niet zo lekker en de kinderen komen één voor één naar buiten. We moeten om de zuidpunt van Siros heen en dan pal noord naar de baai. Gezien de wind ook pal noord staat gaan we door naar Loutra op Kithnos, iets verder maar wel bezeild.Voorbij Siros lijkt de wind in te kakken en klopt er weer niets van de voorspelling. Dan ineens trekt de wind sterk aan en wordt de zee knap ruw. Alle hens aan dek. Ondanks de zeeziektepilletjes die Jim en Noud hebben gekregen, wordt Jim toch ziek. Dit doet Marni ook geen goed en ze wordt met spoed aan het roer gezet. Als een volleerde stuurvrouw, laveert ze Kee2 door de metershoge golven (beetje overdrijven mag bij golven van 1,5 tot 2 meter hoog). Koers is bij de wind, dus goed opletten. Dit is pittig zeilen. Na een uurtje hebben we het idee dat het iets minder wordt (zowel wind als golfhoogte). Dit moet toch vastgelegd worden voor het nageslacht, dus Co wordt gevraagd de videocamera binnen te halen. Al staand, in de kajuitingang met de camera opnameklaar, komt er een supergolf die Co direct doet besluiten de vissen te voeren. Later vertelt hij, dat het voelde alsof zijn maag in zijn keel zat. We zien de punt die we moeten ronden om Loutra binnen te lopen. Maar helaas, foutje, dit is al de noordpunt van het eiland. Terug is geen optie, voor de wind aan lager wal Loutra binnenlopen gaat niet. Dan maar door naar de westkust, naar Merikha, weer een mijl of 8 verder. Voor de kinderen is het een redelijk zware beproeving. Het laatste stuk is iets rustiger, voor de wind met onzettende 'wiebelgolven'. Als we eindelijk om 17.15 uur Merikha binnenlopen hebben we 39 mijl gevaren in 7 uur. De kade hier is niet zo groot en gelukkig vinden we nog een plekje naast een mega-motorjacht. De kinderen zijn blij dat ze van boord af kunnen en zoeken meteen een strandje op, wij moe maar voldaan genieten extra van onze borrel. Koken doen we vanavond niet zelf, dat hebben we allemaal verdiend.
 

Omdat de weersvoorspelling ongeveer gelijk is aan die van gisteren blijven we maar hier. Morgen moeten onze opstappers de ferry hebben naar Piraeus en dat kan ook vanaf Kithnos. De dames hebben eindelijk tijd voor een 'winkelochtendje'. Helaas beperken de winkels zich tot enkele souvenirwinkeltjes en 4 supermarkten met een 'winkel van sinkel' assortiment. We hadden beter op Mykonos kunnen gaan shoppen, dat horloge staat ons nog steeds scherp. We scoren nu een paar teenslippers van € 7,-, waar we ook erg blij mee zijn. Ja, ook een vrouwenhand is soms snel gevuld. 's Middags gaan we met z'n allen naar het strandje en als we terugkomen gaan de jongens vissen. Op de kade is een soort van klein visafslagje, waar de vissers hun verse dagvangst aanbieden. Prachtige exemplaren zien we daar, zoals bv. de zwaardvissen op de foto hiernaast (ong. 7 kilo per stuk). Helaas valt onze visvangst tegen, zodat we weer uit eten moeten.
 

We willen naar de Dodekanesos eilanden dus moeten we de Cycladen van West naar Oost doorkruisen. Voor we weggaan water tanken en Kee een keer afspuiten. Je kan het zout overal afkrabben. Hoewel er N4-5 voorspeld is, komen we niet verder dan N4 (en meestal minder). Spinakertijd, maar helaas als de spinaker staat is de wind alweer weg. Blijft een leuk tijdverdrijf. Doel vandaag is Sifnos, maar bij Serifos houden we het voor gezien. We gaan voor anker in de baai van Koutala. Vroeger werd hier ijzererts gewonnen, nu resteren alleen nog wat vervallen gebouwtjes. Behalve enkele mensen op het strandje en een motorjacht dat ook voor anker ligt zien we om ons heen alleen maar kale, bruine rotsen. Om recht te blijven liggen op de binnenkomende golfjes gooien we een achteranker uit. Als de avond langzaam valt is er niemand meer en zijn we alleen met de mooiste en helderste sterrenhemel tot nu toe, zelfs het melkwegstelsel is te zien. Tom wil erg graag een keertje buiten slapen en dit is er een perfect plekje voor. Samen met Co, maakt hij zijn bedje buiten. Ze moeten wel in de slaapzak, want het koelt 's nachts erg af.
 

Tom heeft lekker geslapen, Co iets minder (zijn matrasje bestaat uit 2 delen en de kuipbank is toch wel erg smal). Goede wind als we opstaan, NE 4-5. De Navtex geeft zelfs aan oplopend naar 6. We willen naar Paros, maar als dit niet te bezeilen is wijken we uit naar Antiparos. Niet te hopen want dan zitten we eigenlijk te zuidelijk om goed door te kunnen steken naar Patmos. Gelukkig blijkt Paros wel bezeild. Wel een pittige koers waar niet veel anders bij te doen is dan buiten zitten of liggen (lezen of binnen spelen gaat niet). In de loop van de middag trekt de wind aan en krijgen we meer golven. De aanloop bij Paros is erg mooi.Twee grote rotsen waar we omheen moeten, met op de achtergrond Antiparos. Eenmaal binnen blijkt er maar een kleine kade te zijn binnen het kommetje en deze ligt vol. Je kan ook aan de buitenkant, maar met deze wind is dat aan lager wal. Dan maar voor anker. In 6 uur hebben we bijna 36 mijl afgelegd, mooi gemiddelde. De wind blijft. Hoewel het water een temperatuur heeft van 25°C, is het koud als je eruit komt. 's Avonds brengen we een bezoekje aan de Byzantijnse Basiliek, krijgt Ellen nieuwe sandalen en ik mijn verjaardagscadeau (beter laat dan nooit), een horloge. (Ja, Hanneke, zo een als het hulpje van de buschauffeur op Andros!)