Als we opstaan schijnt het zonnetje. Naar Zadar is 39 mijl, dus vertrekken we op tijd (08.00 uur). Eerst het Sibenski kanaal door (op de motor), mooi stukje met aan beide zijden overblijfselen van de oude vestingen. We hebben een mooi windje en varen relaxed tussen de Sibenik archipel door (600 eilanden waar maar 12 dorpjes op zijn). Als we langs Vodice en Tribunj varen zitten we ondertussen in onze korte broeken. Zalig, in een hoekje in de kuip overvalt me een heerlijk poezengevoel. Om 14.45 uur lopen we Zadar binnen. We moeten hier in een Marina, er zijn geen kades waar we kunnen aanleggen. Tijd voor een uitgebreide douche, waarvan later zal blijken dat het een erg dure is.

Natuurlijk gaan we naar de dagelijkse groente en fruitmarkt. Dat blijft leuk om te zien en we willen ook wat inkopen doen. Het is prachtig weer en dan ziet het leven er een stuk beter uit. Via hotspot van T-mobile kunnen we aan boord online. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. We moeten ook definitief onze terugreis gaan regelen. Onze eindbestemming wordt Koper in Slovenië Van hieruit willen wij de trein nemen naar Treviso (vlak bij Venetië) en van Treviso naar Amsterdam vliegen. Dit is een Transavia vlucht en we houden via Internet al een tijdje de prijzen van de tickets in de gaten. We komen er niet achter hoe dat prijssysteem nu precies werkt, maar het wisselt met de dag en soms zelfs per uur. Het transport is definitief rond, dus gaan we ook de tickets boeken. Co denkt er nog een voordeeltje uit te kunnen slepen van 15 euro door 2 boekingen te maken. Na de eerste boeking (1 volw. en 2 kind.) gaat echter de ticketprijs omhoog en betaald de laatste 40 euro meer. Er verschijnt een soort grijns op mijn gezicht, ik kan het niet laten.
Áls we 's avonds af gaan rekenen constateren we dat dit de duurste Marina is tot nu toe: 52 euro per nacht.

We hoeven niet  zo vroeg weg en er staat een lekker windje wat ons zo naar Losinj blaast.  We hadden er aan zitten denken om i.p.v Mali Losinj de baai van Artaturi aan te doen (daar zijn we heengaand ook geweest), maar daar kunnen we alleen voor anker en we hebben geen zin meer om de bijboot op te blazen. Rond kwart voor twee lopen we de mooie, ruime baai van Mali Losinj binnen. Er is een Marina, maar wij kiezen voor de 'visitors-potoons'. Tom legt de boot langszij en gelukkig staat er iemand op de kant om de lijn aan te pakken (zelfs voor Co zou het een reuzesprong zijn geweest, maar dit vertellen we niet tegen Tom). Het lijkt een mooi plekje. We maken een wandelingetje, vinden een internetcafé en de kids vermaken zich met vissen. We kunnen nog buiten borrelen, maar als de zon eenmaal ondergaat is het ook direct koud.
 

Op tijd weg, 40 mijl voor de boeg. Geen wind dus motoren op de stuurautomaat. Co laat het fok zakken en gaat verder met een kleine reparatie (één van de naden van de beschermstrook is los), waar hij gisteren mee begonnen is. Het is rustig weer en binnen doen we wat schoolwerk. De laatste loodjes want we hebben te horen gekregen dat we goed op schema zitten. Rond 14.00 uur naderen we het vaste land en dan komt er een groot marineschip op ons af varen. Tom vertelt later dat hij hoopte dat ze zouden vragen of hij aan boord wilde komen. We mogen niet verder, voor Pula is een militaire oefening gaande en die duurt tot 16.00 uur. Een stukje verderop gaan we voor anker. De helden onder ons gaan zwemmen (misschien wel de laatste keer). Om 15.30 hijsen we het ankeren en om 17.30 uur lopen we Pula binnen. Dit is echt een grote stad. We zien een soort werkkade en gaan daar liggen. Even later komt de bewaker die zegt dat we wegmoeten, naar de Marina. Co stribbelt natuurlijk tegen, maar we gaan toch maar. Het is al donker als we de Marina binnenvaren en vinden nog een laatste plekje.

Het is koud als we opstaan, ongeveer een graad of 8, dus doen we lekker ons kacheltje aan. Om half negen geeft de thermometer 15°C aan, is het onbewolkt en staat er een heel klein beetje wind. Zodra we buiten komen staat dat kleine beetje al snel op kop, motoren dus. 28 Mijl naar Porec. Onderweg het laatste beetje schoolwerk met Ellen. In Porec kunnen we aan de kade liggen, waar we de enige zijn. In de middag maken we een wandelingetje en natuurlijk heeft ook Porec een oud stadsgedeelte. Hier geen kathedraal maar een basiliek (volgens Co is dit hetzelfde). Omdat het zaterdag is, is er natuurlijk een bruiloft. Eigenlijk zouden we hier in Porec uit moeten klaren (laatste Kroatische aanloop), maar als we bij de politie en de havenautoriteiten zijn geweest geloven we dat wel. Mocht het vragen opleveren bij inklaren in Slovenië dan komen we uit Italië. Eigenlijk wilden we hier een dagje blijven liggen, maar omdat het morgen zondag is besluiten we alvast door te varen naar Piran.

Naar Piran is 24 mijl, dus we gaan niet zo vroeg weg. Beetje wind, beetje zeilen, beetje motoren. Het is heel kalm weer, onbewolkt en heel relaxed genieten we van onze laatste mijlen. Het eind is echt in zicht. Om half vier lopen we Piran binnen en voor de haveningang staat een groot bord met het EU-teken erop. Hoort Slovenië momenteel bij de EU? We hebben geen flauw idee maar gaan er maar van uit van wel en klaren dus niet in. In mei hebben we hier in de stromende regen uitgeklaard, nu met een lekker zonnetje ziet het er veel aardiger uit. Het ligt vol met Italiaanse motorschepen. De kust van Italië is vlakbij dus die komen gewoon een dagje op en neer. Er is volop bedrijvigheid in het stadje. Eerst op zoek naar een flappentapper want we hebben geen Sloveens geld meer.'s Avonds gaan we lekker een hapje eten; biefstuk met truffels. Voor herhaling vatbaar.

Wat een verschil met gisteren, compleet uitgestorven dorp. Wel hangt er een ontzettende diesel - of benzinelucht. Wat blijkt; er is vannacht een vissersboot gezonken. De mast steekt nog net boven water. Je vraagt je af hoe dat nu kan gebeuren. Voor we naar Koper gaan willen we eerst nog naar het Maritiem museum in Piran. Helaas gisteren het bordje niet goed gelezen; gesloten op maandag. Dan maar naar Koper. Het is maar 7 mijl. Door een knappe wind op kop (O/NO4) gaan we kruisen en worden die 7 er bijna 14. We hadden gehoopt net zo relaxed als gisteren te kunnen genieten van onze laatste mijlen. Helaas, we willen zo snel mogelijk naar binnen. Koper binnenlopend zijn we verbaasd over de grootte van de Marina. Nl. zo klein, we vinden een box (een echte Nederlandse met meerpalen!, geen moorings hier) en wurmen ons erin. Na ons gemeld te hebben in het havenkantoor gaan we langzaam beginnen met aftuigen.