Na contact met Duogen Uk, probeert Co de Duogen tijdelijk te repareren met flexibel tape; helaas. Er is een klein watersportwinkeltje hier waar we kunnen internetten. Service van Duogen UK is prima. We gaan proberen het reserve-onderdeel naar hier te laten opsturen. De windvoorspelling geeft voor de komende 2 dagen NW 7 op. Dan gaan we toch niet weg. Hier aan de kade ligt ook de Starlight, een Swan 56, met aan boord John, Lucia, Jack (8), William (7) en Henry (6) uit Main, US. We hebben ze al een keer eerder gezien in Porto Kayio. Tom en Ellen vinden het een beetje lastig om contact te leggen. Met een beetje hulp van ons lukt het langzaam. De Starlight is al een jaar onderweg, eerst de Carib, daarna schip op transport naar Zuid-Frankrijk, rondje Med en nu weer terug. Nu willen ze wel zelf de oversteek terug maken. Ook tussen ons (de volwassenen) klikt het wel. 's Avonds komen ze bij ons aan boord nog een borrel halen, we zitten binnen want het is fris buiten. Als het goed is hebben we morgen een auto gehuurd.

In de ochtend een wasje. Er zou hier een waterman zijn, maar die laat zich als maar niet zien. Dan maar met ons karretje en jerrycans lopen naar het kraantje 500 meter verderop. Met 4x lopen zitten de tanks weer vol. Als Co om 13.00 uur de auto op gaat halen is die er niet. Hij probeert het nog een keer bij een ander autoverhuurbedrijf, en zowaar een prachtige Fiat Punto. Rond 15.00 uur vertrekken we richting Olympia. Beetje laat, maar dan is het ook niet meer zo warm. Het is 100 km rijden, maar daar doen we dan ook 2 uur over. In Olympia is een hele grote opgraving van een stadion van de oude Olympische Spelen. Tijdens de rit lees ik me in, in een boek wat we van Lucia mogen lenen. Meestal bestaan opgravingen uit muurtjes van een halve meter hoog en meestal schiet onze fantasie tekort om daar iets in te zien. Deze is echter anders, en boeit ons allen. Groot complex, hier en daar gerestaureerd, echt de moeite waard. Eigenlijk hebben we tijd te kort, want om 19.30 uur sluit het. Het laatste half uur duiken we nog snel het museum in. Hier staan heel veel beelden die in en op de tempels hebben gestaan en ze zijn gigantisch groot. Vooral het beeld van Zeus is erg indrukwekkend. In een stadje wat we op de terugrit passeren nuttigen we een Griekse fastfood, een broodje Pitah Gyros. Smaakt prima. We zijn pas om 23.00 uur terug in de haven.

In de ochtend hebben we de auto nog en we rijden naar Methoni. Bezoeken het oude fort en gaan op zoek naar een internetcafé. Nog even flink proviand inslaan, altijd makkelijk als je een auto tot je beschikking hebt. Terug op de boot, staan de jongens van de Starlight Tom en Ellen al op te wachten. Lucia nodigt ons uit om bij hun aan boord te komen eten. Spaghetti met gehaktballen, lekker en reuze gezellig. Communicatie tussen de kids gaat steeds beter. Het gaat zelfs zover dat Tom iets vraagt in het Engels en Ellen antwoord: 'Yes". Lachen. Morgen gaan we met z'n allen naar Zakynthos. Eigenlijk wil Starlight naar Malta (ong. 350 mijl),  maar ze hebben een kapot onderdeel in de motor. Dit hebben ze zelf tijdelijk gerepareerd en willen het eerst uittesten op een kleinere afstand.

Eerst op broodjacht. Helaas, het is zondag en alle bakkertjes zijn gesloten. Zelfs de supermarkt is niet open; ook niet nadat Co een oude dame, hangend uit haar raam, aangesproken heeft voor brood. De ze belt zelfs nog de supermarkt op, maar helaas. Naast ons ligt een Italiaanse Catamaran en die geeft ons, tijdens ons bakkie koffie, wat afleiding. Als hij zijn anker op gaat halen blijkt de ketting vast te zitten om het betonnen blok van een mooring. Het water is hier nogal smerig, dus het nodigt niet uit om een duik te nemen en te gaan kijken wat er precies aan de hand is. Hij denkt het zo wel te weten en vaart een aantal rondjes om het mooringblok, hopende dat het de goede richting om is. Hij is wel een uur bezig en helaas, zijn ankerketting wordt steeds korter. Zo kort zelfs dat hij niet meer naar de kant kan komen. Dan besluit hij de ketting maar door te zagen (met onze ijzerzaag, heeft zelf geen gereedschap aan boord) en de rest in het water te laten. Wat een gedoe. Dit alles gaat gepaard met een hele hoop Italiaans gekakel.  Om 12.00 uur zetten we koers richting de baai van Keri. We willen zwemmen. De baai van Keri ligt naast de baai van Lagana, bekend als de broedplaats van Caretta Caretta schildpad. Die hopen we natuurlijk te zien. Tom gaat mee aan boord van de Starlight. Even later meldt de Starlight dat ze een schildpad zien, helaas voor ons zien wij niet meer dan een stuk drijfhout voorbij komen. Om 15.30 gooien we ons anker uit in de prachtige baai van Keri. Als we net liggen komt er een schildpad boven, geweldig! Dus toch nog. De kids vermaken zich 's middags prima met onze watertrampoline en de optimist (die de Starlight bij zich heeft). Als Ellen later nog een rondje vaart met de dinghy stoot ze ontzettend haar teen. Haar nagel is heel laag ingescheurd en we zijn bang dat de hele nagel eraf gaat komen. Wat een pech.

We blijven een dagje hier, William is vandaag jarig. We rommelen wat, gaan naar de kant voor wat boodschappen en vinden een internetcafeetje waar we het weer uit lezen. Groot nadeel hier is dat de heersende wind momenteel NW is en die kant moeten wij ook op. 's Middags gaan we met Keetje naar een klein eilandje verderop, met verschillende grotten. Een heel idyllisch plekje compleet tenietgedaan door kleine dagjesboten, afgeladen vol met mensen die hier even een plons nemen. Om 18.00 uur doen we een taartje op de Starlight voor William's verjaardag. Na het eten komen we nog even terug, zodat de kinderen de sterretjes aan kunnen steken. Terwijl Ellen haar naam schijft met een sterretje zie ik haar plotseling verdwijnen, gevolgd door een gil. Ze is van boord gevallen (de zeereling stond open), gelukkig precies in de dinghy. Compleet overstuur, gaatje in haar broek en gaten in haar t-shirt door de 'koudvuur' sterretjes. Wat een pechdagen voor dat kind. 's Avonds komt ze niet in slaap, ze ziet zich telkens weer vallen.

We nemen afscheid van de Starlight en vertrekken vroeg, meer dan 45 mijl voor de boeg. . We willen langs de westkust van Zakynthos omhoog, want dan komen we langs Shipwreck-bay. Hoewel de golven niet echt lekker staan zetten we door. Al snel NW wind, motoren dus met grootzeil bij. Shipwreck-bay is echt geweldig, het blauwste water wat we tot nu toe hebben gezien. Zo blauw dat zelfs de witte rotsen een blauwe gloed krijgen. Het enige wat we ervan af weten is dat het een smokkelaars boot is die hier ooit op de rotsen is gelopen en gestrand op het kleine strandje in de baai. Je vraagt je af hoe die smokkelaars zich toen gevoeld hebben. Eenmaal om kaap Marathia heen wordt de deining een stuk minder en is het bezeild. Om 17.45 liggen we KAK (Kont Aan Kade, beter zou zijn KNK, Kont Naar Kade, maar dat klinkt niet zo leuk. Ik heb weer met goed gevolg de KAK-manouvre uitgevoerd. Even later komt de Port Police langs en zegt dat we ons met een half uur in het kantoor moeten melden. Co voelt er niets voor om dit te doen, terwijl ik me daar niet zo prettig bij voel. We eten een lekkere Pitos Gyros en gaan vroeg naar bed, moe van een lange dag.

Het is gisteren niet gelukt om water te tanken, geen druk op de kraan. Nu komen we erachter dat je je moet melden bij het cafeetje aan de overkant, die belt dan iemand en die zet druk op de kraan. Natuurlijk, zo werkt dat hier. Snel nog een brood kopen en weg. Nee dus, de motor start niet. We hebben dit al vaker gehad, ergens zit dan een los contactje, beetje prutsen en dan doet hij het weer. Het vervelende is dat we er niet achter kunnen komen waar dat los contactje zit. Telkens is het weer spannend of het truckje werkt. Het duurt even maar dan slaat de motor j toch weer aan. In de baai staat al flink wat wind, we zijn benieuwd wat het buiten wordt. Weer waardeloze golven. We gaan iets west uit waardoor het net bezeild is. Een uurtje na het overstag gaan zien we al dat we de kaap net niet kunnen ronden. Dan maar een klein stukje op de motor. Na de kaap vallen we steeds meer af en wordt het nog een beetje lekker zeilen. Tegen 18.00 uur lopen we Fiskardho binnen, lekker druk hier. Joop staat ons op te wachten op de kade. Er is nog een klein gaatje maar als we proberen aan te leggen blijkt het te ondiep te zijn. Dan maar aan de overkant voor anker, eigenlijk wel net zo rustig. Tom en Ellen brengen zwemmend twee lijnen naar de kant  Om 19.00 uur zitten we bij de Witte Raaf aan een zalig glaasje koude witte wijn en we brengen de rest van de avond door met het vertellen van onze wederzijdse avonturen.