26 Mei

26 Mei ... Wisselende winden

Een klein kaartje om te laten zien hoe onze route tot nu toe geweest is. In totaal hebben we 328 mijl afgelegd.
Het weer begint langzaam maar zeker lekker warm te worden. Wat ons vooral opvalt is dat de sterkte en de richting van de wind hier op 1 dag zo kan veranderen. Sterkte variërend van 0 tot 6 en alle richtingen zijn mogelijk. De andere jachten die we tegenkomen zijn vooral charterbakken (veel Elan's en Jeanneau's en heel erg veel Bavaria's) duidelijk te herkennen aan een rolgrootzeil en een bemanning bestaande uit alleen maar stoere mannen, roodverbrand met zeilhandschoenen aan. Als het strakjes hoogseizoen wordt hopen we op bemanningen met kindertjes. Tom en Ellen beginnen hun vriendjes en vriendinnetjes wel erg te missen.

19 mei: van Vodice naar de baai van Jadrotovac

Als ik 's ochtends nog een mailtje probeer te versturen zijn we niet meer online. Bellen met de klantenservice van T-mobile. Het doorgeven van de usercode (allemaal letters) valt niet mee. Bij de 'v' blijft de andere kant melden dat hij me niet begrijpt. Ik word er pissig van en voel me in de maling genomen, maar de andere kant blijft bloedserieus. Het duurt even maar dan komen we er toch uit, probleem wordt netjes opgelost en we krijgen 3 uur extra. We doen nog even flink boodschappen en besluiten dan om 15.00 toch eruit te gaan. Eerst nog even tanken, helaas om 14.00 uur gesloten. De baai van Jadrotovac bereik je door onder een brug door te gaan. De pilot zegt dat de brug 20 meter hoog is, dat moet passen (wij zijn ong. 18 meter), dat doet het ook, maar het blijft tot het laatst toe altijd spannend. Vooral Ellen blijft volhouden; 'dat past nooit!'. Eenmaal voor anker, met een lijn naar de oever, waait het te hard voor een zwempartij.

20 mei: baai van Jadrotovac naar Otok Solta, Maslenica

Stevig windje, voor het lappie, alleen genua uit. Bij Marina Kremlik getankt. Blauwe lucht, maar de wind maakt het koud. We gaan als een speer. Iets buiten de kust krijgen we knappe golven, waar we vanaf surfen en dan snelheden van boven de 8 knopen halen. Om 16.30 liggen we in een smalle baai, vlakbij het dorpje Maslenica. De wind is alweer aan het draaien, dus lijntje naar de kant. Helaas niet zwemmen, geen trampoline,dan maar school. Tussen de bedrijven door is school goed in te passen en Tom en Ellen gaan er vrij makkelijk in mee. We doen eigenlijk niet veel, maar niemand lijkt zich nog te vervelen. De dagen zijn gevuld met simpele dingen. Tom en Ellen zijn veel op elkaar aangewezen en dat gaat, over het algemeen, redelijk goed.

21 mei: Maslenica

dorpsplein Maslenica

We blijven een dagje hier, wandelen 's ochtends op ons gemakje naar het dorp want het is erg warm. De enige winkel in het dorp is al gesloten (11.00 uur!) en alle brood is uitverkocht. Dan maar zelf bakken. We verheugen ons op een middagje zwemmen, maar zoals vaak waait het in de baai veel harder. En de wind maakt het nog steeds koud. Ellen doet nog een snorkelpoging, maar is snel klaar. Co besluit de stuurboordkant van Kee2 aan te pakken, ik doe een wasje en bak een brood. Tom en Ellen gaan vissen. In Vodice hebben ze allebei een nieuwe werphengel gekregen. Tom werpt als een volleerde visser, maar helaas! Ondanks het feit dat Ellen werpt als een echte meid krijgt ze het voor elkaar om een vis aan de haak te slaan! Teleurstelling bij Tom, maar bij het verwijderen van de haak mag hij aan de bak; Ellen staat er zover mogelijk bij vandaan en vindt het eigenlijk maar niets.
De kinderen hebben bedacht dat ze, als we zelf koken, om beurten helpen. We kijken wat we hebben en maken daar zelf iets lekkers van (hopen we). Vandaag een superrecept; uitje, courgette, kerrie, pakje slagroom, rozijnen en banaan. Dit als prutje over de tortellini heen. De moeite waard om eens te proberen.

22 mei: Maslenica naar Otok Vis

20 Mijl, wind uit het zuiden (warm dus), kracht 2. Net niet te bezeilen, dan maar iets van koers af. Deze keer is dat dan niet voor niets, als we bijna bij het eiland zijn ziet Co een dolfijn. Eindelijk, hij zwemt niet met ons mee, maar komt ons tegemoet. Ellen is lichtelijk teleurgesteld, ze had duidelijk een andere voorstelling van de dolfijnen. Als het goed is staat hij op video, een foto maken lukte niet. Hopelijk zien we ze nog vaker. In Vis (zo heet ook het grootste dorp) gaan we met de achterkant aan de kade, gezellig druk en het lijkt niet zo supertoeristisch. Dit stond ook in de reisgids. Tot 1989 is Vis militaristisch gebied geweest en mochten er geen toeristen komen. Tom gaat met z'n schepnet aan de gang; kleine visjes, krabben, garnalen. Plots roept hij ons en meldt dat hij iets vreemds heeft gevangen. Het lijkt wel een spons, maar langzaam ontvouwt het zich. We denken dat het een zeeslak is, heel apart.
's Avonds gaan we eten in een wijk van Vis en die heet Kut. Voor een keer mogen we dat woord dus heel vaak zeggen. Er is van alles te bedenken; Het is een k..eind lopen, k..restaurant. Kinderen vinden het prachtig.

zeeslak

23 mei: Otok Vis

motormuizen

We blijven een dagje hier en besluiten een scootertje te huren. Het valt knap tegen om zo'n ding te besturen. We crossen het hele eiland over. Vaak rijden we ons vast, dan houdt de weg gewoon op. Tijdens onze middaglunch komen we toevallig uit bij een grot. Dit blijkt de schuilplek te zijn geweest van Tito, tijdens de 2e WO. Een stukje geschiedenis komt aan bod. Om 16.00 uur zijn we duf gereden en hebben we genoeg van de herrie aan ons hoofd. Gisteravond zagen we de Witte Raaf uit Brouwershaven voor anker gaan. Deze hadden we ook al gezien in de baai van Artaturi. Als we terugkomen van het avondeten ligt ze ook aan de kade. We besluiten even aan te kloppen. Joop en Yvonne, en Joop heeft besloten vanaf zijn 55ste nog maar 6 maanden per jaar te werken. De andere 6 maanden zeilen ze. Dit is het 3e jaar dat ze dat doen. Gezellige borrel en ervaringen uitwisselen. Hun doel dit jaar is Griekenland.
Eigenlijk vonden wij het maar niets om over te steken naar Italië, daar ga je alleen maar van haven naar haven tot je weer kunt oversteken naar Corfu.

We denken erover om vanaf Dubrovnik door te varen naar Montenegro, daar een paar dagen blijven en dan langs de Albanese kust naar Corfu te gaan. Joop en Yvonne denken hetzelfde over Italië en vinden Montenegro eigenlijk wel een leuk idee. Het plan ontstaat om Montenegro samen aan te lopen. Op watersportgebied is dit land nog redelijk onontwikkeld, wel lekker om met 2 boten te zijn. En we kunnen dan ook samen de oversteek naar Corfu maken (135 mijl, zal ongeveer 24 uur zijn). Zodra we in Dubrovnik zijn zullen we contact met elkaar opnemen.

24 mei: van Otok Vis naar Otok Hvar

Maar 14 mijl, lekker windje N 4-5. Om 13.00 uur liggen we aan de kade in Hvar. Na een kleine aanvaring met de havenmeester (hij zei dat we moesten wachten, door de wind werden we echter naar de kant gezet, havenmeester boos, Co zegt waarom moesten we dan wachten? havenmeester; omdat ik het zeg. Tegen Co zijn verkeerde been, 'we zijn geen beesten dus behandel ons ook niet zo. Havenmeester bindt in) Er staat een knappe deining, we liggen niet echt lekker. We klimmen helemaal naar boven, naar het oude fort. Prachtig uitzicht. Bij het Benedictijnenklooster willen we gaan kijken hoe ze kleedjes maken van de draden van het Agaveblad. Helaas hebben de nonnen vandaag geen zijn om open te gaan. Na een half uur wachten, kloppen en bellen geven we het op.

stadsmuur van Hvar

25 mei: van Otok Hvar naar Otok Korcula, baai Tri Luka

Totaal 20 mijl, 's ochtends staat er vaak weinig wind, die dan langzaam aantrekt en erg vaak draait. Dit maakt het wel lastig om voor de volgende dag een relaxed zeilplan uit te zetten. Daar moet je dus gewoon geluk mee hebben. Ook vandaag weer wind wisselend 1 tot 4, onder zeil, op de motor. Woelige zee, die het lastig maakt binnen iets te doen. Aangekomen in de baai van Tri Luka kunnen we kiezen uit 3 anker baaien en we zijn het enige jacht. Na een aantal pogingen in de eerste baai, gaan we naar de tweede. Door de vele waterplanten op de bodem valt het niet mee om het anker te laten pakken. We zijn meer dan een uur bezig, maar dan lukt het toch. Tot de wind gaat draaien, dan leggen we er nog een anker bij. Het is eindelijk prima zwemweer, snorkels en zwemvliezen komen tervoorschijn. Later die middag komen er nog meer jachten die ook zo lang bezig zijn voor ze eindelijk liggen. Dat doet ons deugd.

26 mei: Otok Korcula, van baai Tri Luka naar dorp Korcula

Flinke zeildag, 34,5 mijl, terwijl we toch op hetzelfde eiland blijven. We hebben vandaag echt alle winden gehad, variërend van 0 tot 4 knopen. Ongelooflijk. Co doet een poging om de spinnaker op te zetten, als het net staat is de wind gedraait en moet alles weer de andere kant op. Als dit weer staat valt alle wind weg. Dus alles maar weer opruimen. Leuke bezigheidstherapie. In de middag komen er knappe windstoten, zoals voorspeld. We ontvangen de weersverwachting uit Split op de Navtex en die klopt meestal vrij goed. De aanloop van Korcula is prachtig, aan de ene kant de oude stad van Korcula en aan de andere kant de hoge bergen van het schiereiland Peljesac.
Als we 's avonds door het stadje wandelen komen we een processie-optocht tegen. De ober in het restaurant kan ons alleen vertellen dat het te maken heeft met het geloof en 3 dagen duurt.
De eerste indruk van Kroatie die we hadden, moeten we hier in de Dalmatische archipel toch bij gaan stellen. De Kornaten vonden we niet echt mooi, erg dor, onbewoond. Maar hier hadden we ook niet echt mooi weer. De eilanden hier, Brac, Hvar, Vis, Korcula, zijn groter, veel groener, in de dorpjes is meer te doen. Wil je uit de drukte dan ga je een baai in. Het wordt langzaam ook steeds warmer. We hebben onze slaapzakken al verwisseld voor lakens.