4 Juli ... Bijna in Athene


 

 Vooraf vonden we de golf van Patras en de golf van Corinthe een soort van verplicht nummer, wat we in 2 dagen even snel zouden doen. Hier moet je doorheen voordat je door het kanaal van Corinthe kan. Nu denken we daar heel anders over. Geen 2 dagen maar een hele week, lekker op ons gemakje. De plaatsjes die we aangedaan hebben zijn echt de moeite waard. De mensen heel gastvrij en vriendelijk. Deze week zijn we samen met de Binki opgevaren. Na Athene zullen onze wegen zich weer gaan splitsen. Wij gaan richting de Cycladen en Binki zakt af naar het zuiden. Tom en Ellen zullen de meiden wel gaan missen, maar er komen goede vervangers! 16 Juli komen Marni, Jim en Noud (Co zijn zus met kids) aan boord voor een weekje. Hiervoor komt Hanneke nog 10 dagen aan boord. Het wordt dus reuze gezellig op onze Kee.
28 Juni: van Messalonghi naar Navpaktos, 30 mijl

Als we 's ochtends wakker worden is het bloedheet. Snel zien dat we wegkomen hier. We gaan vandaag naar Navpaktos, in de pilot beschreven als misschien wel het kleinste haventje ter wereld. Er kunnen maar iets van 10 jachten liggen. Bij Messalonghi weer door de vaargeul naar buiten, onderweg wisselende winden van NW 2 tot NE4. Om 18.00 uur varen we het piepkleine haventje binnen. Van buiten al masten geteld, 11, dus we zijn benieuwd. Eigenlijk is het vol, maar met deze wind kunnen we nog net naast de vissersbootjes bij de ingang gaan liggen. Heel apart. De weg die gaat van Patras naar Athene gaat dwars door het centrum van het dorp. Dag en nacht buldert groot vrachtverkeer om het dorpspleintje heen, ongelooflijk.

 
29 Juni: Navpaktos

Hoog tegen de berg op ligt het oude fort. In de ochtend besluiten we een wandelingetje te gaan maken. Heel rustig aan, want het is bloedheet. Eenmaal boven gekomen valt het een beetje tegen. Dus maar weer rustig naar beneden. 's Middags vallen we allemaal een beetje stil, lezen wat, zwemmen wat, naar het internetcafé om de site te updaten.
 
30 Juni: van Navpaktos naar Trizonia


 

 In de nacht is de wind gedraaid en liggen we knap te rollen op de binnenkomende golven. We zouden eigenlijk nog water willen tanken, maar dat is met deze wind geen optie. Dan maar water tanken als we op Trizonia zijn. Voor we weg gaan doen we nog even boodschappen en gaat bijna de hele familie naar de kapper. Ellen laat bijna alles eraf knippen, ze is het lange haar beu, veel te warm en vol klitten na elke zwempartij. Staat eigenlijk wel weer reuze leuk dat korte koppie. Ook Co krijgt een verrassend kapsel, stekels, een soort 'marinelook'. Omdat de Binki ook naar Trizonia gaat wisselen we van kind. Ellen gaat bij de Binki aan boord en Kim bij ons. Reuze spannend voor ze. Mooi windje buiten, NW 5-6, alleen op de fok lopen we 7 knopen. We hadden een marina verwacht op Trizonia (onze accu's willen wel een keer flink opgeladen worden) maar helaas geen elektra en maar slechts 1 watertappunt. Frans stelt voor om 's avonds voor ons allen te koken, hij heeft een kilo vis gekocht. Ja een kilo, inclusief kop, staart en ingewanden. Er blijft dus iets minder vis over, dan maar wat meer rijst erbij en daardoor niet minder lekker.
1 en 2 Juli: Trizonia

1 Juli blijven we op Trizonia omdat we anders toch niet goed uitkomen om door het kanaal te kunnen. (niet op zondag dan moet je een toeslag betalen en niet op dinsdag dan is het kanaal dicht voor onderhoudswerkzaamheden). We hebben een hoop kleine klusjes en daar hebben we nu tijd voor: kaarten bijwerken, scoop repareren, bimini repareren, lazy jack repareren. Trizonia blijkt een prachtig eilandje met in het midden een dorpspleintje met een supermarktje en enkele restaurantjes. We hebben meteen een favoriet met lekkere ijskoffie een ijskoude halve liter bier voor € 2,-. Hier hangen ook de weersvoorspellingen en oeps, morgen NW 8. We kunnen dus maar beter nog een dagje hier blijven, met NW 8 in een baaitje dobberen is niet erg aanlokkelijk, daarna kunnen we dan rechtstreeks door naar Corinthe.
 
3 Juli: van Trizonia naar Corinthe


 

 Op tijd weg, 47 mijl voor de boeg. Prachtig windje NW 6, voor het lappie. Buiten zien we zelfs 10,2 knopen op het log! (hoe reëel dit is weten we niet, maar het gaat wel hard). Na een paar uur varen, roept Co "Dolfijnen"! Yes, dit is wat we wilden zien. Het is een hele groep en ze spelen met onze boot. Langs bakboord onder de voorpunt door, stuurboord omhoogkomen en voor de boot uit omhoog springend. Fantastisch! Ellen is door het dolle heen. Ze blijven wel een kwartier en ik doe verwoede pogingen om een foto te maken, later blijkt dat er alleen maar water op staat en voor de dolfijnen moet je je fantasie gebruiken. Gelukkig staan ze wel op video.
Nog in een jubelstemming van het dolfijnenbezoek begint de lucht langzaam grijs te worden. Boven land zien we de lichtflitsen, en ja hoor even later krijgen we een prachtige regenbui. De zeilpakken komen er zelfs aan te pas. Wat een dag vol verrassingen. De haven van Corinthe is helemaal niet gezellig, maar ja morgenvroeg gaan we dan ook direct door het kanaal dus lekker belangrijk. De verwachtingen voor het kanaal liggen redelijk hoog, dus we stellen ons er nu alvast op in dat het wel eens tegen kan vallen.
 
4 Juli: door het Kanaal van Corinthe

De dag begint niet optimaal, de laatste ouzo van gisteravond had niet gehoeven. Het is weer een beetje bewolkt, dat zou toch zonde zijn. We weten niet precies hoe laat we erdoor mogen, dus eerst maar een telefoontje plegen; met 10 minuten is het antwoord. Opschieten dus.Rond  half negen gaat de voor het kanaal open. Als eerste gaat er een hele grote cruiseboot voor in, wat jammer is voor het uitzicht, maar wat wel goed laat zien hoe smal het kanaal is. Wij sluiten de rij, waardoor we ook afstand kunnen nemen. Het valt inderdaad een beetje tegen, waarschijnlijk door te hoge verwachtingen, maar het is ook wel weer heel apart. Het kanaal is maar 3 mijl lang, maar we doen er toch 2 uur over om er door te varen. Dit zal ook wel komen door het grote cruiseschip wat moet worden getrokken. Daar waar we niet in de schaduw kunnen varen is het dan ook bloedheet. Na doorvaart leggen we aan, besloten wordt om de dames te sturen. Beetje blond en een beetje dom doet het altijd beter dan een stoere vent. Wat de kosten zijn van doorvaart is in geen enkel boek goed terug te vinden, dus we zijn benieuwd. In de pilot staat zelfs dat als je papieren niet in orde zijn, je extra moet betalen. Valt allemaal reuze mee, hele aardige beambte, slechts  €150,-. Dit zijn onze duurste 3 mijlen tot nu toe. We varen door naar het eilandje Salamina, net voor Athene. Wat denk je, weer dolfijnen. Eerst spelen ze met de Binki en dan komen ze naar ons. Helaas weer alleen maar foto's met water. Aangekomen op Salamina nemen we een zalige duik, drinken een biertje en gaan op zoek naar een restaurantje voor een gezellig afscheidsavondje met de Binki. Helaas het enige echte restaurant is nog niet open. Bij navraag bij een terrasje met een bordje Taverna, en één bezet tafeltje met een gemiddelde leeftijd van 70, blijkt dat we daar ook wel kunnen eten. De gasten blijken de kok en de bediening te zijn. Patat en hamburgers voor de kids, salade, kalamari en sardientjes voor ons. We hebben weinig keus, dus doen dan maar. Eigenlijk reuze gezellig en ze doen erg hun best om het ons naar de zin te maken, tot we de rekening krijgen. € 80,- !! Co gaat direct wat strepen en we kopen het af voor € 50,-. Niet helemaal het afscheidsdiner wat we ons bedacht hadden maar wel één om niet zo makkelijk te vergeten.