27 mei: Korcula

We blijven een dagje in Korcula. Het is prachtig weer, in de ochtend druk met het bijwerken van de dagboeken voor de site, want we hebben een internetcafé gespot. Hopelijk zijn alle mailtjes met verjaardagswensen weer aangekomen. Op het heetst van de dag wordt Kee2 even lekker afgespoten en geschrobd 's Middags maken we een wandeling door het stadje, mooi met een goed bewaard oud stadsgedeelte. Hele smalle straatjes met mooie doorkijkjes. We brengen een bezoekje aan de Marco Polo tower. Dit zou de plek zijn waar Marco Polo is geboren. Al jaren is er strijd tussen Venetië en Korcula over de echte geboorteplaats en de waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Terug in de haven zien we nog een Nederlands jacht de 'Zeilvis', Willy en Sierd. Hun boot heeft een vaste ligplaats op het eiland Brac en een aantal keer per jaar gaan ze op en neer voor een week of zes. Ook niet verkeerd als je het zo kan regelen.
Het valt ons op dat het in de haven erg rustig is. Het verhaal is dat je jarenlang hier als gast niet erg welkom was. De Marina is niet zo groot en in het hoogseizoen was er dan gewoon geen plaats. Veel zeilers mijden tegenwoordig de Marina van Korcula dus maar. Het is allemaal een beetje slordig, de douches hebben alleen koud water. Als dan bij het afrekenen blijkt dat we ook hier 42 euro per nacht mogen neertellen besluiten ook wij dat dit de eerste en de laatste keer was.

Op aanraden van de Zeilvis gaan we naar de baai van Polace op het eiland Mljet. Het is niet zo ver en om 13.30 uur liggen we voor anker in een prachtige baai met uitzicht over het dorpje aan de overkant. Na een plons in het zalige water gaan we aan land. Er is hier een eiland op het eiland en dat willen we een bezoekje brengen. Ongelooflijk ze hebben zelfs een soort VVV-kantoortje hier. Eerst met een busje dan met een bootje naar het eiland. Op het eiland staat nog een klooster. Helaas zijn ze het aan het restaureren waardoor niet alles te bezichtigen is. Om 18.30 uur zijn we terug in het dorp en besluiten toch maar daar bij een restaurantje te eten. Verse kreeft! We mogen zelf uitzoeken welke we willen, Tom heeft zelfs het lef om hem (of haar) vast te pakken en naar de keuken te brengen. Als we bijna klaar zijn met eten komt er nog een bijbootje met Engelsen aan de kant. 2 Kinderen! Een feest voor Tom en Ellen en met handen en voeten kom je een heel eind. Michael (de vader) heeft zijn boot in Dubrovnik liggen, daar gaan wij ook naar toe, dus we hopen ze nog een keer tegen te komen.
 

We gaan vandaag in een keer door naar Dubrovnik. Een smsje gehad van Joop en Yvonne dat ze al in Dubrovnik zijn. Het is warm en natuurlijk geen zuchtje wind. Tussen de eilanden door is het prachtig. Om 17.00 uur zijn we in Dubrovnik, 34 mijl op de motor! De Marina hier is een echte, alle faciliteiten zijn aanwezig en zelfs een zwembad (wel onverwarmd). Co en de kinderen gaan even lekker plonzen en ik geniet van een uurtje alleen zijn.
 

Slecht geslapen, zowel links als rechts een charterbak. Prachtig ochtendhumeur, laat mij maar even alleen. We brengen de was weg en krijgen deze 2 uur later schoon, droog en opgevouwen terug. Super! Gastankjes kunnen we hier ook bij laten vullen. Na de lunch gaan we met de bus naar de oude stad van Dubrovnik. Deze is erg indrukwekkend. We brengen een bezoek aan het Aquaurium, waar we alle vissen kunnen zien die Tom niet vangt, en maken natuurlijk een wandeling over de stadsmuur. Even doorzetten, dik anderhalf uur in de zon trappetje op trappetje af. Maar zelfs Tom en Ellen vinden het na afloop de moeite waard. Natuurlijk ook omdat we op de muur Theo en Florence (de Engelse kinderen die we in Mljet hebben ontmoet) tegenkomen. Ze spreken af morgenochtend te gaan zwemmen. 

We vertrekken om 10.00 uur en pikken onderweg de Witte Raaf op in de baai van Molunat. Het binnenvaren van de baai van Kotor is erg indrukwekkend. Links is het nog Kroatië en rechts is het Montenegro. Vestigingswerken aan beide kanten getuigen hoe het hier ooit was. In Zelenika kunnen we inklaren, waar is in eerste instantie erg onduidelijk. Met de havenmeester aan de marifoon, leggen we aan aan een kade vol met grote rubberen stootwillen, daar gaat ons schone bootje.Het inklaren neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Drie douanebeambten (die geen woord Engels spreken), een politieagent, de havenmeester. Het blijft altijd spannend wat voor papieren ze allemaal willen hebben. Ondertussen hebben we geleerd gewoon zoveel mogelijk te geven en dan kiezen ze wel iets uit. Hier ook het geval, maar natuurlijk is de permit  weer duurder dan we dachten en hebben we niet genoeg euro's. Gelukkig hebben we nog wat dollars en na enig overleg worden die ook geaccepteerd. Naast de permit krijgen we ook een gastenvlaggetje van Montenegro. In Kroatië waren deze niet te koop en we hadden ook geen flauw idee hoe de vlag van Montenegro eruit ziet. Het is dus gewoon een omgekeerde Nederlandse vlag (blauw-wit-rood). We besluiten de nacht door te brengen in de baai van Herceg Novi. Dit kustplaatsje heeft een lange promenade waar 's avonds alle plaatselijke jeugd loopt te flaneren en de barretjes elkaar proberen te overstemmen met muziek. Dit hadden we hier niet verwacht. Op zoek naar een flappentapper, blijkt dat deze buitenwerking is. Bij navraag krijgen we het antwoord dat het misschien 5, maar misschien ook 10 dagen kan duren voor hij weer werkt. Daar hebben we niet zoveel aan. Met het kleine beetje euro's dat we nog hebben gaan we een hapje eten en wat blijkt; we kunnen morgen nog een keer gaan uiteten! Toch wel een verschil met Kroatië
.

Alweer een feestje aan boord. Co is jarig. Tom en Ellen hebben 's ochtends vroeg de boot al versierd met vlaggetjes en ballonnen. Joop en Yvonne komen op de koffie en brengen zelfs cadeautjes mee. O.a. een zonnehoedje, helaas zoals je ziet op de foto niet helemaal Co zijn maat. Na de koffie gaan we weg. We maken een rondje baai en zien wel waar het leuk is. Er staat een leuk windje, met alleen de genua op gaan we flitsend. Risan en Perast liggen niet echt gunstig in deze wind, dus varen we door naar Kotor. Eenmaal voor anker zijn we ons ervan bewust dat het een heel indrukwekkend plekje is. Aan alle kanten zijn we omgeven door hoge bergen. Prachtig. We nodigen Joop en Yvonne uit voor het eten en maken een echt feestmaal met koffie en een likeurtje toe.

We blijven een dagje hier, zijn al vroeg uit de veren want we willen de oude stadsmuur beklimmen. Om 9.00 gaan we op pad. De hele muur is 4,5 km lang en de man bij de ingang vertelt ons dat het 1350 trappen zijn. Als ze dit hoort trekt Ellen direct al een bedenkelijk gezicht. Het is een hele klus maar we redden het en eenmaal boven is het uitzicht zeker de moeite waard. Na nog een bezoekje te hebben gebracht aan het Maritiem Museum en een rondje stad gaan we terug naar de baai. Eenmaal daar komt ook net de Zeilvis binnen. 's Avonds gaan we met z'n allen een hapje eten, lekker, maar we worden weggetetterd door keiharde techno-rythme muziek en de ober probeert ons te belazeren voor een paar euro. Jammer.

Het is nu nog mooi weer, maar de voorspellingen zien er niet zo gunstig uit. We willen er niet al te lang over doen om in Bar te komen. Hier kunnen we boodschappen doen, water en diesel tanken en uitklaren.  Dus 'n dag in de baai van Bigova en dan door naar Bar. We gaan weer met z'n drietjes. Lekker rustig door de baai en dan naar buiten (Bigova ligt aan de kust). Er is niet echt veel wind, die weer een beetje draait naar alle richtingen. Aangekomen in Bigova gaan we eerst lekker zwemmen. In de baai van Kotor hadden we daar niet zo'n trek in, het water stonk verschrikkelijk naar rotte eieren.
 

Als we opstaan is het helemaal bewolkt. Het ziet er niet echt uitnodigend uit en als we wegvaren valt er een buitje.  Het is bijna 30 mijl en we hopen dat het eenmaal een beetje rustig is. Niet dus, wind op kop en het is gewoon ertegenin beuken, meedeinen opnieuw opgepakt worden en weer neergekwakt. Ellen houdt het na een kwartier al voor gezien en valt binnen in slaap. Ik doe nog een poging om binnen op de laptop mijn dagboek bij te werken, maar na een uur moet ook ik het opgeven. Om 15.00 komen we eindelijk aan in Bar, allemaal een beetje katterig. Als we net vastliggen staat prompt de politie voor ons neus. Spreekt geen woord Engels, havenmeester moet vertalen, alle papieren moet hij hebben, paspoorten, crewlist, permit. Het is allemaal een beetje vaag, het beste wat je kan doen is maar gewoon rustig blijven. We zijn weer met drie Nederlandse schepen, waarop Joop (die eigenlijk al een beetje pissig is) uitroept: "We are here to take over Montenegro!" Gelukkig snappen ze het niet. Co vindt een vissertje in de haven en koopt 2 kg garnalen voor 5 euro. Lekker maaltje dus. We willen morgen direct door naar Corfu, maar zijn nog niet zeker van het weer. We zien het morgen wel.