Een afstand van niets, 11 mijl. Beetje zeil, beetje motoren. In Eufimia ga ik weer voor de K.A.K.-manoeuvre, weer met goed gevolg. Co vindt dat hij me met recht een kakmadam mag noemen. Joop en Yvonne komen een uurtje later aan en kunnen naast ons liggen. Best chique hier, we hebben walstroom en water. De Witte Raaf nodigt ons uit om bij hun aan boord te komen barbecuen, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Je kunt wel merken dat het weer vroeger donker wordt en dat het 's avonds toch weer een beetje af gaat koelen. Yvonne gaat zover dat ze het "herfstweer" gaat noemen, de rest houdt het liever op "nazomeren".

Wij hebben met z'n allen scootertjes gehuurd, Joop mag een 100cc omdat hij een motorrijbewijs heeft. Het blijft altijd een sport om een passende helm te vinden (voor Co zijn ze meestal te klein en voor Ellen en mij te groot). Eufimia ligt een beetje op het midden van het eiland Keffalonia, goed uitgangspunt naar diverse bezienswaardigheden. We brengen een bezoekje aan het ondergrondse meer van Melissani, de druipsteengrot van Drongorati en het prachtige strand van Mirtos. Rond 18.00 zijn we weer terug op boot, beetje stijf en met een dol hoofd van de wind en de herrie. Tijd om ons op te tutten, want we zijn uitgenodigd voor een etentje. Het is de trouwdag van Joop en Yvonne, 37 jaar maar liefst. Als cadeautje regelen wij een fles bubbels vooraf en samen met de live-music die er vanavond toevallig is, wordt het een reuze gezellige avond.

We hoeven pas om 11.00 uur de scooters terug te brengen, dus besluiten nog een stukje te gaan rijden. Een beetje voelen we de bubbels van gisteravond nog, uitwaaien doet ons goed. Als we terugkomen is het (weer) tijd om afscheid te nemen van Joop en Yvonne. 6 September gaat de Witte Raaf het water uit en zal de winter doorbrengen in Preveza. Slechts een half uur nadat we ijverig hebben staan zwaaien, komen ze weer terug. Tom zijn zonnebril lag nog aan boord. Na een superworp van Yvonne kunnen we weer zwaaien. Om 13.15, na water getankt te hebben, vertrekken wij richting het eiland Ithaki. We willen naar Frikes of iets daar in de buurt. Tijd weer eens voor een baaitje. Baai van Nikolaos, bijna voor ons alleen. Snorkelen, zwemmen, lezen en verder lekker niets.

Van het eiland Kastos gaan we naar het eiland Kalamos. De eilanden liggen naast elkaar, dus een stukje van niets. We gaan eerst voor anker in Porte Leone, sinds de aardbeving in 1953 verlaten. Het spookstadje (of althans wat er van over is) wordt alleen nog gebruikt door de geiten. Tijdens onze lunch is hun belgerinkel een rustgevend achtergrondgeluid. We snorkelen en zwemmen wat en tegen de avond gaan we door naar Kalamos-stad waar we aan de kade worden opgevangen door George (en die heeft natuurlijk een restaurant hier). Er is nog net één plekje vrij (met genoeg diepgang). Maar liefst 55 jachten liggen in het kleine havenkommetje (de meeste zijn flottieljes en charterboten). Tom mag kiezen waar hij morgen wil zijn; niet varen en in een stadje. Dus blijven we morgen hier.

Hieperdepiep Hoera! Tom is jarig. Natuurlijk is de boot versierd, zijn er cadeautjes en zalig smakende zelfgebakken appeltaart. Ellen heeft een ring voor hem gekocht en daar is hij erg blij mee. Diverse telefoontjes en SMS-sjes zorgen ervoor dat hij toch echt jarig is. Internet kunnen we helaas niet vinden. Aan het einde van de ochtend is de havenkom zo goed als leeg, we zijn benieuwd of het vanavond weer zo druk wordt. In de middag gaan we met Keetje naar een afgelegen strandje en als we rond 17.00 uur terugkomen loopt de haven weer vol. Dit is de laatste vakantieweek van de Grieken en Italianen en we hopen echt dat het volgende week iets rustiger wordt.Tussen 18.00 en 20.00 uur komt ook  de wind weer opzetten, net als gisteren. 's Avonds eten we bij George. Alle wind gaat in de avond liggen dus hebben we een heerlijke rustige nacht.

Geen wind meer als we opstaan, en ook helemaal bewolkt. Even plonzen voor het ontbijt, een soort vervanging van douchen. Na het ontbijt gaan Co en Tom op zoek naar een supermarkt. Ik ga me maar eens een beetje voorbereiden op het schoolwerk. Eigenlijk zie ik er tegenop, er gaat toch wel erg veel tijd in zitten. Ellen heeft er zoveel zin in dat ze direct wil beginnen. Als de mannen 2 uur later (!) terugkomen, maken we ons klaar om te vertrekken. Op zoek naar weer een mooi klein baaitje. We varen door de baai van Abeliki, de baai van Kapoli, maar elk mooi plekje is al bezet of ligt erg ongunstig als de wind weer op komt zetten. Dan maar door naar de baai van Vathi. Net voor Vathi-stad zien we een klein aanlegsteigertje bij een restaurant. Mocht de wind op komen zetten dan liggen we hier wel veilig. Super luxe plekje, met stroom en water. Kosten; nihil. We kunnen vanaf de boot zwemmen en de kids vanaf de steiger vissen. Er komt nog een jacht binnen maar daar blijft het dan ook bij. De eigenaar van het restaurant vertelt 's avonds, dat hij gisteren twee flottieljes had liggen. Vandaar de steiger en de faciliteiten, zolang ze maar bij hem komen eten is hij tevreden.

We worden erg laat wakker, 10.00 uur, maar dat mag want het is vandaag zondag. Wat een onzin, meer dan de helft van de tijd hebben we geen idee wat voor dag het is. We maken een beginnetje met school. Ellen is super enthousiast, Tom iets minder (zoals gewoonlijk). Na school nog een handwasje, water tanken, lunchen en weg, want we hebben een lange weg te gaan; wel 3 mijl naar Spartachori. Nog geen uur later zijn we er al en worden we aan de kade weer opgevangen door, natuurlijk, een restauranteigenaar. Hier helaas geen stroom aan de kade. In het dorp is geen bank en met een creditcard betalen kan niet. Dat houdt dus in zelf koken. Het is weer afzien.