Vanmiddag zijn we aangekomen in Sibenik. Toen we vertrokken uit Trogir was het bewolkt. Koers voor de wind (hoogste snelheid op het log zegt 9,9 knoop, maar of we dit moeten geloven?) en halverwege brak de zon zowaar door. Helaas niet voor lang.
 

Op tijd weg, bijna 40 mijl. Onder zeil weg en we hebben weer een zwemstopje gepland. Helaas wind draait, regen en onweer. Het laatste stuk is niet echt leuk. Om 16.00 lopen we Vieste binnen. Het ziet er heel anders uit dan in de pilot. We zouden hier voor anker kunnen maar waar is niet duidelijk. Dan maar aan een steiger van een jachtclub. Antonio helpt ons aanleggen en even later komt Catrina, van origine een Canadese. Vloeiend Engels dus, wat een genot na al die Italianen die niet veel verder komen dan yes en no. We doen wat boodschappen, vinden een internetcafeetje en besluiten aan boord te eten. Maar goed ook, want als we net terug zijn barst er toch een bui los. Zijn wij blij dat we binnen zitten. Morgen blijven we een dagje liggen.

Als we wakker worden waait het en niet zo'n beetje. De wind staat er dwars op en we liggen te rollen in de box. We doen school, een wasje, en houden ons gedeisd. Co en ik zijn beide verkouden (snotterig, benauwd, keelpijn). In de middag gaan we een stukje wandelen en zien dan dat het buiten echt bal is. Met deze golven is het onmogelijk om Vieste aan te lopen. Nog even het weer uitlezen: de wind gaat draaien naar het zuidoosten (goed voor de oversteek naar Kroatië) en afnemen. Misschien dat we morgen oversteken, misschien ook niet.

Om 6.00 uur gaat de wekker. Het heeft tot diep in de nacht gewaaid. We zijn bang dat de golven nog veel te hoog zijn buiten. Ook gezien onze lichamelijk conditie kunnen we beter nog een dagje wachten voor we oversteken. Als we 'echt' opstaan (half tien) is het mooi weer. Volop tijd voor schoolwerk. Omdat het zondag is, is het internetcafé gesloten, wat de wind gaat doen weten we dus niet precies. Co en ik voelen ons iets beter dan gisteren en als afscheid van Italië gaan we nog een keer een lekkere pizza eten.

 We lagen aan de kade naast een weg en doordag de wind er dwars opstond zit de hele boot onder een laagje zand en stof. Het is bewolkt en niemand heeft echt zin om te gaan. Maar hier blijven liggen is ook geen optie. Het valt mee, we varen voor de wind en de golven zijn niet zo hoog als gisteren. Voor de zekerheid hebben we wel allemaal een pilletje ingenomen. Langzaam wordt het steeds donkerder en boven het eiland Vis zien we de wolken samen trekken. De bui komt langzaam naar ons toe. Met de haven in zicht barst hij boven ons los. Het is erg druk aan de kade en we veroveren het laatste plekje. Klein tegenvallertje is dat de elektrische ankerlier het plots niet meer blijkt te doen. Dan maar met het handje. Ik heb er flink de pest over in. Bij het strak zetten van het anker doet hij het weer wel. Wat dit nu weer is. Er komt nog een reuze bui over ons heen en Co putst de boot even af. Dat is dan weer een voordeel dat we al het zand kwijt zijn. Op naar de warme soep, beetje schoolwerk en hopen dat het droog wordt.

Droog is het gisteren niet meer geworden en ook als we opstaan regent het. We hebben wel goede wind waardoor het voorspoedig gaat. Na overleg met Tom en Ellen besluiten we door te varen naar Trogir i.p.v. Milna op het eiland Brac aan te lopen. Daarna blijven we dan een dag in Trogir liggen. Al met al een afstand van 46 mijl, maar toch liggen we om 17.00 uur vast aan de bijna lege kade in Trogir. De havenmeester schudt triest zijn hoofd als we naar het weer vragen. Dit is niet het normale weer hier. Maar hij heeft hoop, de voorspelling is dat de wind gaat draaien en dan ander weer meebrengt. Dit geeft ons ook een beetje hoop.

Het is bewolkt maar droog, dus besluiten we na het ontbijt eerst maar de stad te gaan verkennen. Trogir heeft een prachtig oud stadsdeel. Natuurlijk met een kathedraal en tig andere kerken. Vanaf de oude vestingmuren heb je een mooi overzicht over het stadje. We lopen door de nauwe straatjes en winkelen een beetje. Als het steeds donkerder wordt gaan we terug naar de  boot. Net op tijd binnen want er valt alweer een mals buitje naar beneden. In de middag is er volop tijd voor een wasje, schoolwerk en om wat te lezen. Omdat het weer wat minder is (zacht uitgedrukt) hebben we besloten langs de kust van het vasteland te gaan hoppen (Trogir, Sibenik, Zadar) en daar dan telkens een dagje te blijven liggen.